بررسی عوامل منجر به فرسودگی شغلی و نقش آموزش در ارتقاء سلامت پرستاران شاغل بیمارستان طالقانی ارومیه

مقدمه: فرسودگی شغلی به عنوان پیامد استرس شغلی یکی از معضلاتی است که در میان افراد شاغل در حرفه های یاری دهنده از جمله پرستاری به میزان زیادی مشاهده می شود و می تواند تاثیرات سوئی بر مراقبت از بیمار، سلامت جسمی و روحی پرستار و هزینه های پرسنلی و درمانی بجا بگذارد. از جمله عواملی که می تواند منجر به فرسودگی شغلی پرستاران گردد شبکاری ثابت و کار کردن در بخش های ویژه و نیز کارکردن با بیماران صعب العلاج و ناعلاج می باشد که اگر استمرار یابد و پرستار راه های مقابله با استرس  و اضطراب را نداند در طول خدمت دچار فرسودگی شغلی می گردد لذا می توان با آموزش، توانمندی پرستاران را در مقابله با استرس ناشی از محیط کار بالا برد. لذا هدف این مطالعه شناسایی عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران و تعیین تاثیر آموزش روش های مقابله با استرس بر کاهش میزان فرسودگی شغلی پرستاران می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق نیمه تجربی بوده و تعداد 55 نفر از پرستاران شاغل بیمارستان طالقانی ارومیه به روش انتخاب آسان انتخاب گردیدند که به وسیله پرسشنامه سه قسمتی که شامل مشخصات دموگرافیک و سوالات مربوط به علائم جسمانی و روحی و روانی ناشی از فرسودگی شغلی را تشکیل می داد، اطلاعات لازم از نمونه های پژوهشی جمع آوری گردید و سپس از آزمون فریدمن برای تجزیه و تحلیل داده ها براساس اهداف پژوهش که تعیین و مقایسه علائم فرسودگی قبل و بعد از آموزش روش های مقابله با استرس بود، استفاده گردید.یافته ها: در این تحقیق مشخص شد که کمترین (3/2%)  عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران نوبت کاری عصر در بخش های داخلی  بود  و بیشترین (5/3%) عوامل منجر به فرسودگی شغلی پرستاران نوبت کاری ثابت شب در بخش های ویژه خصوصاً  ccuبود. هم چنین یافته ها نشان دادکه میانگین و انحراف معیار نمرات علائم فرسودگی در بخش های ویژه طالقانی قبل از آموزش به ترتیب  45/3 و 50/0،  یک ماه بعد از آموزش 96/2 و 39/2 ، دو ماه بعد از آموزش 98/1 و 57/1 و سه ماه بعد از آموزش 6/0 و 70/0 بود. آزمون فریدمن نشان داد که تفاوت بین میانگین ها در دوره قبل از آموزش و پس از آموزش از نظر آماری معنی دار است (000/0= P). بدین معنی که نمرات علائم فرسودگی در دوره قبل از آموزش به طور معناداری بالاتر از دوره پس از آموزش است و نیز میانگین و ا نحراف معیار نمرات علائم فرسودگی در بخشهای داخلی قبل از آموزش به ترتیب 55/2 و 08/1، یک ماه بعد از آموزش 04/2 و 92/1، دو ماه بعد از آموزش 91/1 و 08/2  و سه ماه بعد از آموزش 29/1 و 79/0 می باشند. آزمون فریدمن نشان داد که تفاوت بین میانگین ها در دوره قبل از آموزش و پس از آموزش از نظر آماری معنی دار است. (000/0= P ). بدین معنی که نمرات علائم فرسودگی در دوره قبل از آموزش به طور معناداری بالاتر از دوره پس از آموزش است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه فرسودگی شغلی ارتباط مستقیم با نوبت کاری ثابت شبکاری و کار در بخش های ویژه دارد، لذا پیشنهاد می شود به علائم فرسودگی شغلی پرستاران شاغل در بخش های مذکور توجه بیشتری مبذول گردد.